پیامدهای برندیابی‌ملی برای جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر ابعاد سیاسی و اقتصادی

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه مدیریت و کارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

2 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

3 دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت بازرگانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

چکیده

در سال‌های اخیر روند روبه رشدی در بهره‌برداری از مفاهیم برندسازی ملی ایجاد شده است. تمرکز اصلی آن تلاش‌ها بر ایجاد تمایز و جذابیت در کلاس جهانی است که قدرتمند و منحصربه‌فرد باشد تا برای اهداف مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. این وظیفه را از وظایف مدرن دولت‌ها در قرن بیست و یکم می‌دانند که ‌به‌دلایل مختلف در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس مقاله پیش‌رو به مفهوم‌پردازی پیامد‌های طراحی و توسعه هویت برند ملی و اجرای برنامه‌های برندیابی برای جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه پژوهش کیفی بوده است. بر این اساس با بهره‌گیری از تکنیک گلوله برفی (و به‌صورت هدفمند) از یازده متخصص در حوزه‌های علوم‌سیاسی، مدیریت و اقتصاد، مصاحبه عمیق نیمه‌ساختارمند به‌عمل آمد. مصاحبه‌ها تا دستیابی به اشباع‌نظری پیش رفت، سپس داده‌ها کدگذاری و مفاهیم و مقوله‌ها شناسایی شدند. علاوه‌برآن متون مرتبط داخلی و خارجی از پایگاه‌های داده معتبر تا سال‌های 2018 بررسی و یافته‌ها با داده‌های اولیه به‌دست آمده از مصاحبه‌ها ترکیب شد. یافته‌ها حاکی از آن است که بنابر دلایل متعدد، می‌بایست گفتمان برندیابی‌ملی در اولویت برنامه‌های کشور قرارگیرد، چرا که علاوه‌بر اجبار ناشی از توسعه فضای رقابت در جذب گردشگران، سرمایه‌گذاران، نخبه‌های علمی و ...، ضرورت بازسازی برند ملی با هدف رفع کلیشه‌های منفی (به‌دلیل تلاش رسانه‌ای نظام سلطه) از اهمیت دوچندانی برخوردار شده است. 

کلیدواژه‌ها


اردلان، امین و دیگران.  (1398). «برنامه‌ریزی آینده ایران با برندسازی». فصلنامه آینده‌پژوهی مدیریت. شماره 116.
اسماعیل پور، حسن و پارسا، سمانه. (1392). «برندسازی مکان، تعاریف، موانع و راهکارها». فصلنامه پژوهش‌های بازرگانی. شماره 63.
بختیاری، ابراهیم. (1390). «بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های دیپلماسی‌عمومی با مفاهیم‌نرم». فصلنامه عملیات روانی. شماره30. 236-214.
بزرگ خواه، حامد و دیگران. (1397). «شناسایی و اولویت‌بندی عوامل تأثیرگذار بر برندملی ایران با رویکرد رفتارشناختی مصرف‌کننده». فصلنامه مطالعات مصرف‌کننده. شماره 2. 110-83.
پوراحمدی، حسین. (1389). قدرت‌نرم و سیاست‌خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: بوستان کتاب
رحمانی، منصور. (4139). «دیپلماسی‌عمومی و سیاست‌خارجی». فصلنامه مطالعات راهبردی و جهانی‌شدن». شماره15. 90-63.
طالقانی، محمد و رشیدی، امیر. (1394). «برندملی تبلور نماد یک ملت». کنفرانس بین‌المللی اقتصاد مدیریت و علوم کشاورزی.
عیوضی، محمدرحیم و پارسا، مونا. (1392). «الگوی تحلیلی قدرت‌نرم و سیاست بین الملل». فصلنامه مطالعات قدرت نرم. شماره 9. 112-99.
فیض، داود و محمدمهدی، ایزدخواه. (1396). «طراحی و ارائه مدل برندسازی ملی ایران با استفاده از نظریه مبنایی و مدل‌سازی ساختاری تفسیری(SMI)». فصلنامه راهبردهایبازرگانی. شماره 10. 98-79.
محمد پورزرندی و دیگران. (1395). «عوامل مؤثر بر برند شهری و اولویت‌بندی آنها از دیدگاه گردشگران(مطالعه موردی: برج میلاد تهران)». اقتصاد مدیریت شهری. شماره14. 138-116.
معصوم زاده زواره، ابوالفضل و دیگران. (1392). «تدوین راهبردهای برندسازملی در ایران». فصلنامه چشماندازمدیریتبازرگانی. شماره 49. 52-29.
میرمحمدی، سید محمد و ایزدخواه، محمدمهدی. (1395). اصولبازاریابیباتأکیدبرنمونههایموفقایرانی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
نجم روشن، سعید و محمودی میمند، محمد. (1396). «شهرت ملی، مفاهیم، چالش‌ها و رویکردها». فصلنامه کاوش‌های مدیریت بازرگانی. شماره 18. 298-269.
هادیان، ناصر و احدی، افسانه. (1388). «جایگاه مفهومی دیپلماسی‌عمومی». فصلنامه بین‌المللی روابط خارجی. شماره 3. 117-85.
ولی زاده، اکبر. (1396). «طرح برندینگ و تصویرسازی روسیه، رویکردها و دستاوردها». فصلنامه مطالعات اوراسیای مرکزی. شماره 1. 237-221.

References

Andrei Anca-Georgiana. (2016. Nation Branding in the XXI Conceptual Approach. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, May 2016, Vol. 6, No. 5.
Anholt, S. (2003). Brand new justice: The upside of global branding. Oxford: Butterworth.
Anholt, S. (2005). Brand New Justice: How branding places and products can help the developing world. 2nd edElsevier Butterworth- Heinemann.
Anholt, S. (2007). Competitive identity: The new brand management for nations, cities and regions. In Anholt, S.        (Ed.), Competitive identity: The new brand management for nations, cities and regions. London: Palgrave  MacMillan.
Anholt, S. (2013). Beyond the nation brand: the role of image and identity in international relations. The Journal of Public Diplomacy, vol 2(2013), iis. 1, art.
Avraham, E., & Ketter, E. (2016). Marketing tourism for developing countries: Battling stereotypes and crises in        Asia, Africa and the Middle East . London: Palgrave-McMillan.
Avraham, E. (2004). Media strategies for improving an unfavorable city image. Cities, Vol. 21, No. 6, 471–479.
Buckingham, I. P. (2008). Brand Engagement: How Employees Make or Break Brands. 1st Ed New York: Palgrave Macmillan.
Candace L White. (2016). Brands and national image: An exploration of inverse country-of-origin effect. Place        Branding and Public Diplomacy , May 2012, Volume 8, Issue 2, pp 110–118.
Candace L. White. (2012) . Brands and national image: An exploration of inverse country-of-origin effect. Place        Branding and Public Diplomacy, (2012) 8,110 – 118.
Christopher S. Browning. (2013). Nation Branding, National Self-Esteem, and the Constitution of Subjectivity in Late             Modernity. Foreign Policy Analysis, 11, 195–214.
Daphne Hui Lin Lee .(2012). Branding Asia through public diplomacy: Structural-historical factors, convergences        and divergences .Branding and Public Diplomacy, AUGUST (2012) .1751-8040.
Dinnie, K. (2008). Nation branding, Concepts, issues, practice. London, New York: Rutledge.
Dinnie, K. (2008). Nation Branding: Concepts, Issues, Practice. 1st Ed Butterworth-Heinemann, Discussion Papers        in Diplomacy. Hague, Netherlands: Clingendael Netherlands Institute of International Relations.
Eriksson T. (2013). The English nation brand and international recruitment from Finland. Supervisor: Peter Milden,       Arcade University.
Fan, C. and Ying, C. H. (2005). Branding the nation: What is being Branded?. London, Brunel Business School.
Fan, Y. (2006). Branding the nation: what is being branded?. Journal of vacation marketing, 12(1): 5-14.
Fan, Y. (2008). Soft power: Power of attraction or confusion?. Place Branding and Public Diplomacy, 4 (2):147-158.
Fan, Y. (2010). Branding the nation: Towards a better understanding. London: Brunel Business School. Place        Branding and public Diplomacy, 4(2):147-158.
Gilmore, F. (2002). A country - Can it be repositioned? Spain - The success story of country branding. Journal of        Brand Management, Vol. 9, No. 4-5, pp. 281-293.
Irene Roozen, Judith Chia, Mariette Raedts. (2017). Does institutional nation branding exist in a Singaporean context?. Place Branding and Public Diplomacy,  NOVEMBER 2017,VOLUME 13 ,ISS. 325-347,4.   
Jay Sang Ryu, J.N. Patrick L'Espoir Decosta, Mikael and_ehn. (2016). From branded exports to traveler imports:        Building destination image on the factory floor in south koreauuuu. Tourism management, 52(2016) 298-309.
Kotler, P. and Gertner, D. (2002). Country as a brand, product and beyond: A place marketing and brand management            perspective. The Journal of Brand Management, Vol. 9, pp. 249-261.
Kotler, P. and Gertner, D. (2011). A place marketing and placebranding perspective revisited. In N. Morgan, A. Pritchard, and R. Pride (eds.), Destination branding: Managing placereputation (3th ed., pp. 33–54). Burlington, MA:            Elsevier.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2012). Marketing Management. New Jersey: Prentice Hall.
Liu, C. Y, Virta, J. )2010). Destination Branding and Demand. Master thesis within Economics and Management, Jönköping University, Las Vegas.
Marc, Fetscherin. (2010). The determinants and measurement of a country brand: the country brand strength index. International Marketing Review, Vol. 27 Iss: 4, pp.466 - 479
Mary M, Misiani MP. (2017). Applying Anholt’s National Branding Model: The Case of Kenya. Bus Eco, J 2017  8: 335.
Nadia, Kaneva. (2011), Nation Branding, Toward an Agenda for Critical Research.International Journal of        Communication, 5 (2011), 117–141
Nye,  joseph. (2009).  Get samart com bining hard and soft power foreign affaairs. Julay august 2009.
Olins, W. )2002). Branding the Nation: the historical context. The Journal of Brand Management, 9 on the factory floor in South Korea Tourism Management, 52(2016) 298-309.
Pappu R. Quester, G. P. Cooksey, W. R. (2007). Country image and consumer based brand equity: relationship and        imlications for nternational marketing. Journal of International Business Studies, 3, PP: 726-745.
Rawson, G. (2007). Perceptions of the United States of America, exploring the political brand of a nation. Place Branding     and Public Diplomacy, 3 3, PP: 213-221.
Sana, Amran .(2017). Reshaping The National of Azerbaijan through Nation Branding Endeavours, Volume 20 NO 4     2017 33-46.
Szondi, G. (2008). Public diplomacy and nation branding: Conceptual similarities and differences. Desk toop publishing: desiree davidse.october 2208.
Somogy, varga. (2013). The politics of Nation Branding: Collective identity and public sphere in the neoliberal state. Philosophy and Social Criticism 39(8) 825–845.
Szondi, G. (2008). Public diplomacy and nation branding: Conceptual similarities and differences. Desk toop publishing: desiree davidse.october 2208.
Temporal, P. (2002). Advanced Brand Management: From Vision to Valuation. John Wiley & Sons.
Terry flew. (2016). Entertainment media, cultural power, and post-globalization: The case of China’s international media expansion and the discourse of soft power.Global Media and China, 2016, Vol. 1(4)278–294.
Van Ham, P. (2001). The rise of the brand state: The postmodern politics of image and reputation. Foreign affairs, 2-6.
Vicente, J. (2004). State Branding in the 21st Century. The Fletcher School, Vol. 12 No. 1, pp. 5-14.
Wang, Y. (2008). Public diplomacy and the rise of Chinese soft power. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 257-273.
Zeineddine, C. (2017). Employing nation branding in the Middle East – United Arab Emirates (UAE) and Qatar.  Management & Marketing. Challenges  for the Knowledge Society, Vol. 12, No. 2, pp. 208-221.
Cooper, Robert. (2004). Hard power, soft power and goals and to diplomacy in held, david and archibagi mathi as (ed) American power in 21 he country.  On: www. Consilivm Europa. ea.
World Tourism Organization. (2018). Annual Report. on:
http://www.unwto.org/en